ประเพณีรำบูชาพระธาตุพนม
การฟ้อนรำ การบรรเลงพิณพาทย์ มโหรี ดนตรีถวายเป็นพุทธบูชาองค์พระธาตุพนม เป็นประเพณีอันดีงามอย่างหนึ่งของชาวพุทธ ซึ่งถือปฏิบัติมาเป็นเวลาช้านานแล้ว เช่นในงานนมัสการพระธาตุพนม และงานฉลองสมโภสในโอกาสพิเศษ เป็นต้น
พระธาตุพนมเป็นปูชนียสถานอันศักดิ์สิทธิ์ที่เคารพบูชาของคนทั่วไป เป็นชีวิตจิตใจ เวลาจะไปทำมาค้าขายในถิ่นอื่น ไปศึกษาเล่าเรียน ไปรับราชการ หรือแม้แต่ไปทำไร่ ทำนา ทำสวน ก็ต้องไปกราบไหว้เพื่อขอพรและขอความเป็นสิริมงคล เพื่อความเจริญก้าวหน้า และเพื่อความสำเร็จดังปรารถนา
การฟ้องรำบูชาพระธาตุพนม ถ้าถือตามตำนานแล้วมีมาตั้งแต่สร้างพระธาตุพนมในยุคแรก คือยุคของพระมหากัสสปะเถระและพญาทั้ง 5 แห่งอาณาจักรศรีโคตรบูร ในยุคต่อมาก็ได้ปรากฏว่ามีการฟ้อนรำบูชาองค์พระธาตุพนมเช่นเดียวกัน แต่มิได้กระทำติดต่อกันทุกปี มูลเหตุของการฟ้อนรำบูชาองค์พระธาตุพนมในอดีตนั้น สืบเนื่องมาจากพระธาตุพนมเป็นเจดีย์เก่าแก่คู่บ้านคู่เมือง เป็นที่เคารพบูชา เป็นศูนย์รวมจิตใจของชาวพุทธทั้งสองฝั่งโขง ด้วยแรงศรัทธาผลักดันให้เกิดการเคารพบูชาในลักษณะแตกต่างกัน ทั้งอามิสบูชาและปฏิบัติบูชา สำหรับอามิสบูชานั้น นอกจากจะบูชาด้วยดอกไม้ ธูปเทียน และถวายจตุปัจจัยไทยธรรมแล้ว ยังมีการบรรเลงพิณพาทย์ มโหรี การแสดงฟ้อนรำบูชาในโอกาสอันควรด้วย โดยเชื่อว่าการแสดงออกเป็นกุศลและความดีงามอย่างหนึ่ง ซึ่งเป็นที่ยอมรับของสังคม
จังหวันครพนมได้ริเริ่มฟื้นฟูการรำบูชาพระธาตุพนมขึ้นในปี พ.ศ. 2530 เป็นต้นมา โดยจัดให้มีการรำบูชาพระธาตุพนมขึ้นในวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 11 ภาคเช้า บริเวณหน้าวัดพระธาตุพนม และจัดให้มีประเพณีไหลเรือไฟที่จังหวัดนครพนมในตอนกลางคืน